W tym artykule wytłumaczę co oznaczają poszczególne sekcje i skąd się biorą wartości w rozliczeniu ogrzewania. Wydruk może się różnić w zależności od dostawcy systemu do rozliczania ogrzewania. W przykładowym rozliczeniu są trzy sekcje.

Łatwiej będzie zacząć od ostatniej. W sekcji C są wymienione wszystkie nasze podzielniki wraz z odczytaną wartością.

Parametr UF odnosi się do mocy grzejnika. Większy grzejnik ma wartość większą, a mniejszy ma tę wartość mniejszą.

Jest to bardzo ważne, ponieważ podzielnik impulsy nabija głównie na podstawie temperatury grzejnika, nie zna jego rozmiarów, dlatego przy takiej samej temperaturze większy grzejnik odda znacznie więcej ciepła niż mniejszy.

Po przemnożeniu odczytu przez UF wychodzą tzw. jednostki zużycia.

Następnie te jednostki mnożone są przez parametr  LAF – określa on warunki specjalne. Stosowany on jest dla podzielników znajdujących się w pomieszczeniach, w których występują dodatkowe straty ciepła. Np. mieszkania nad przejściami, ostatnie piętra, mieszkania narożne. W tym przypadku parametr jest mniejszy od 1, ponieważ dotyczy mieszkania na ostatnim piętrze. Po tym przemnożeniu wychodzą „obliczeniowe jednostki zużycia”.

Następnie w sekcji B widzimy koszt ogrzania całego budynku. Wyznaczony jest na podstawie ciepłomierza dla danego budynku (plus opłaty przesyłowe, abonamentowe, itp.)

Jest coś takiego jak podział kosztów na koszty stałe i koszty zużycia, inaczej zmienne.  Proporcje tego podziału są umowne i zapisane w regulaminie rozliczania spółdzielni lub wspólnoty. Koszt ogrzania dzielony jest teraz na dwie części. Na załączonym przykładzie, podział wynosi pól na pół.

Koszt stały – to koszt  ogrzania części wspólnych i tych których nie mierzymy za pomocą podzielników, np. łazienki, klatki schodowe.

Ta część jest dzielona przez łączną sumę powierzchni całego budynku i wychodzi nam cena za jeden metr kwadratowy.

Koszt zużycia, ta kwota która zostanie podzielona między użytkowników na podstawie podzielników ciepła.

Suma wszystkich obliczeniowych jednostek zużycia – ze wszystkich mieszkań (obliczone w sekcji C) – to cały koszt zużycia.

Na tej podstawie wyliczany jest koszt jednej obliczeniowej jednostki zużycia. W tym przypadku równy jest 0,88zł.

W części A widać teraz skąd się wzięły kwoty części stałych, i kosztów zużycia.

Koszt stały, to cena za 1 m2 pomnożona razy metraż naszego mieszkania.

Koszt zużycia, to obliczona cena jednej jednostki pomnożona razy ilość naszych jednostek.

Jeszcze dochodzi koszt odczytu. Odczytanie wartości z jednego podzielnika kosztuje 12,53zł, a podzielników jest 4.

Od całego kosztu odejmujemy, to co zapłaciliśmy już w czynszu i z tej różnicy wychodzi, czy mamy otrzymać zwrot, czy też dopłacić.